หลังจาก “ป้าเจนสุดา” สาววัยกลางคนอายุ 40 ได้เลิกรากับสามีที่มีชู้ไปได้ไม่นาน บริษัทก็เคลมผลงานของเธอและบีบเธอออก จนเธอต้องหอบลูกวัย 9 ขวบ ย้ายมาอยู่ในชุมชนไกลตัวเมือง และตัวเธอเองก็กลายเป็นป้าแก่ๆ ที่กินเหล้าแต่หัววัน จนในวันนึงเธอได้เจอกับเรื่องราวที่เข้ามาตอกย้ำปมในใจของเธอเพิ่มขึ้น  ว่าการเป็นคนตัวเล็กมักถูกเอาเปรียบ และไม่มีใครแยแสแม้แต่น้อย เมื่อ ‘หนูจี๊ด’ สาวน้อยวัย 18 ปี กำลังตะโกนร้องหาความเป็นธรรมให้กับ “น้าต๋อม” พลเมืองดีที่จากไปจากเหตุการณ์ไฟไหม้บ้าน เพราะชุมชนทะเลาะกับโรงงาน แต่ผู้ว่าในพื้นที่นั้นไม่เหลียวแล และเคลมผลงานเป็นของตนเอง

.

ป้าเจนสุดาได้ฟังเรื่องราวจากจี๊ดมันก็ยิ่งตอกย้ำเธอเข้าไปกันใหญ่ มันทำให้เธอหวนถึงเรื่องราวชายเป็นใหญ่ของอดีตสามี และการเป็นคนที่ใครมาแทนก็ได้ในบริษัทที่เธอให้ใจเต็มร้อย เธอจึงอยากทวงความเป็นธรรมให้กับน้าต๋อม หญิงสาวที่เธอรู้จักแต่ชื่อผ่านการเล่าของจี๊ด เธอกับจี๊ดออกไปเรียกร้อง ประท้วง และขับไล่สารพัด กับว่าที่ผู้ว่าที่กำลังหาเสียงอยู่ แต่ดูเหมือนจะไม่ได้ผล จนป้าเจนสุดาได้ไอเดียดีๆ จากลูกชายของเธอ เพราะในยุคสมัยนี้ทุกคนมีสื่อในมือกันหมด แม้เราจะเป็นคนตัวเล็ก แต่ไม่ได้แปลว่าเสียงเราจะเล็กไปตลอด ยังมีคนตัวเล็กอีกมากมายที่สนับสนุนกัน ถ้าคนตัวเล็กรวมตัวกันเยอะๆ คนตัวใหญ่ก็อยู่ยากเช่นกัน

.

เมื่อเธอแฉเรื่องราวการเคลมผลงานของว่าที่ผู้ว่าออกไป ก็มีคนจำนวนมากที่เห็นด้วย และช่วยกันขับไล่เขาออกนานาวิธี และในที่สุดว่าที่ผู้ว่าคนนั้นก็ไร้ที่ยืนในสังคม แถมปลายทางของวิธีนี้ยังมีคนจำนวนมากชื่นชมน้าต๋อม วีรสตรีที่ช่วยเหลือคนในชุมชนอีกด้วย

.

ป้าเจนสุดากับจี๊ดเลยคิดว่าอยากทำอะไรสักอย่างที่เชิดชูความกล้าหาญของน้าต๋อม เพราะเธอได้จากโลกไปแล้ว ลูกชายของป้าเจนสุดาจึงเสนอไอเดียดีๆ ขึ้นมาอีกว่า ให้ทำเป็นวอลเปเปอร์มงคลแจกชาวบ้านไว้เลย เข้ากับยุคสมัยนี้สุดๆ เพราะถ้าจะให้สร้างอนุเสาวรีย์แบบสมัยกันคงเอ้าท์มากๆ วอลเปเปอร์น้าต๋อมจึงกลายเป็นที่ยึดเหนี่ยวเล็กๆ ให้กับทุกคนในชุมชนนับแต่นั้นมา และเป็นสิ่งที่คอยเตือนใจว่า คนตัวเล็กก็ทำเรื่องยิ่งใหญ่ได้เหมือนกัน