เรื่องระหว่างเส้น ตอน ประวัติศาสตร์ที่เล่าไม่ได้กับไม่ได้เล่า ขอนําเสนอการวิเคราะห์วรรณกรรมสัมพันธ์อย่างไรกับสังคมและการเมือง จากเรื่องสั้นเรื่อง “เรื่องเล่าจากหนองเตย” ซึ่งรวมอยู่ในหนังสือรวมเรื่องสั้นชุด เราหลงลืมอะไรบางอย่าง ของวัชระ สัจจะสารสิน เรื่องสั้นซีไรต์ปี 2551 และนวนิยายชื่อแปลก “เดฟั่น” ของศิริวร แก้วกาญจน์ นวนิยายซีไรต์ปี 2564, “แลไปข้างหน้า” ของศรีบูรพา
.
วรรณกรรมการเมืองมักเล่าเรื่องประวัติศาสตร์ที่ไม่สามารถเล่าได้ หรือไม่ก็เล่าเรื่องราวทางการเมืองที่สังคมลืมเลือนไป เช่น เล่าเหตุการณ์หลัง 6 ตุลาคมที่ถูกลบเลือนไป โดยผ่านสัญลักษณ์ที่ซับซ้อน หรือเดฟั่น เล่าเรื่องความรุนแรงทางการเมืองสมัยจอมพลสฤษดิ์ เป็นต้น
ฟัง วัชระ สัจจะสารสิน เป็นนามปากกาของ "วัชระ เพชรพรหมศร" ผู้เขียนเรื่องสั้น “เรื่องเล่าจากหนองเตย” ได้อธิบายว่า ต้องการบอกอะไรผู้อ่าน
และศิริวร แก้วกาญจน์ จิตรกร กวี ผู้เขียนนิยายเรื่อง เดฟั่น มาอธิบายขยายความถึงเรื่องอะไรที่เล่าไม่ได้ที่บอกว่า “เดฟั่น เป็นมากกว่าประวัติศาสตร์บาดแผล มันเป็นประวัติศาสตร์บาดทะยัก มันปวดร้าว มันร้าวราน บ่มความปวดร้าวที่มากกว่าบาดแผล
