ภาพความทรงจำจากเมืองเชียงรุ่งในเขตปกครองตนเองไทลื้อสิบสองปันนา มณฑลยูนนาน ประเทศจีน เมื่อสามทศวรรษก่อนยังคงคมชัดในใจ โดยเฉพาะช่วงเวลาที่เมืองเชียงรุ่งเริ่มเปิดตัวสู่สายตาของโลกภายนอกหลังจากที่จีนเริ่มปฏิรูปเศรษฐกิจและเปิดรับการท่องเที่ยว การเปลี่ยนแปลงจากยุคสังคมคอมมูนที่เคร่งขรึมและเข้มงวดเข้าสู่ยุคใหม่ที่มีความเปิดกว้างมากขึ้น และการแสดงออกของแฟชั่นจากโลกตะวันตกที่เริ่มส่งผลต่อการเปลี่ยนแปลงในชีวิตประจำวัน
.
ในตลาดชานเมืองเชียงรุ่ง สาวๆ ไทลื้อยังคงรักษาขนบธรรมเนียมดั้งเดิม เช่น การนุ่งผ้าซิ่นและสะพายย่าม ขายผักและสินค้าในตลาด โดยสาววัยรุ่นคนหนึ่งยังคงทำ "แข้วคำ" หรือ "เลี่ยมฟันทอง" ตามคติของชาวไทลื้อเพื่อแสดงถึงฐานะทางเศรษฐกิจ แต่สิ่งที่น่าประทับใจที่สุดกลับเป็นรองเท้าที่พวกเธอสวมใส่ ซึ่งในเวลานั้นถือว่า "เดิ้น" หรือทันสมัยมากสำหรับสังคมจีน
.
เมื่อขายผักเสร็จ พวกเธอก็พากันไปช็อปปิ้งที่ร้านขายเสื้อผ้ากลางตลาด จนเกิดเหตุการณ์ที่ทำให้ผู้เขียนแทบตกใจ เมื่อสาวคนหนึ่งถลกผ้าถุงขึ้นมากลางตลาดอย่างไม่มีการเกรงใจ และเมื่อกล้องส่องไปถึง เธอก็หยิบกระเป๋าสตางค์จากกางเกงเลคกิ้งที่สวมอยู่ใต้ผ้าซิ่นอีกชั้นหนึ่ง ซึ่งเป็นสิ่งที่ทั้งแปลกใหม่และไม่เคยเห็นมาก่อนในสังคมจีนช่วงนั้น ทำให้ภาพความทรงจำนั้นยังคงตราตรึงในใจไม่รู้ลืม
