"เหม่ย์ดี" ชายหนุ่มชาวกะเหรี่ยงปกาเกอะญอ ผู้นำทางขึ้นดอยเมื่อครั้งที่สรวงเป็นอาสากับทีมแพทย์ พอ.สว. ที่อมก๋อย เขาเป็นคนอารมณ์ดี มีความคิดที่บริสุทธิ์ มีน้ำใจและเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่
ในระหว่างทางเหม่ย์ดีกล่าวชื่นชมทีมอาสาว่า “พี่โชคดีมากนะ ที่เกิดมาได้เป็นหมอ เพราะได้ช่วยคน เป็นอาชีพที่ทำแล้วได้บุญ” เมื่อสรวงถามกลับว่าเขาอยากเป็นอะไร เขาตอบกลับมาว่า “โอ้ย ผมเป็นไม่ได้หรอก ผมเรียนไม่จบก็ต้องออกมาช่วยพ่อแม่ทำนาแล้ว ผมไม่ได้มีบุญอย่างพี่ ๆ หรอกนะ”
บทสนทนาเหล่านี้ช่างสะท้อนใจเหลือเกิน สรวงมองย้อนกลับมาที่ตนเอง เขาที่มีโอกาสมากมายในชีวิตแต่ก็ยังรู้สึกไม่พอใจกับสิ่งที่ตนเองมีอยู่ ซึ่งต่างกับเหม่ย์ดีที่แม้เขาจะไม่มีอะไรมากมาย แต่ชีวิตเขากลับมีความสุขและพอใจในสิ่งที่เขามี ความใฝ่ฝันของเขามีเพียง การทำงานและเก็บเงินให้ได้ 20,000 บาท เพื่อซื้อเครื่องสีข้าวให้กับครอบครัวเท่านั้น
